Alexander Bobkin

Wat Bobkins kunst zo bijzonder maakt, is dat het niet slechts een weergave is van de wereld om ons heen; het is een reis naar de kern van onze culturele erfenis.

Bobkins schilderijen fungeren als vensters naar de menselijke ziel, waarbij ze een brug slaan tussen het alledaagse en het transcendente. Ze verankeren mystiek in verf, en daarmee blijft zijn unieke visie de kijker uitdagen om de diepere lagen van het leven te verkennen.

Alexander Bobkin herinnert ons aan de schat van onze culturele erfenis en nodigt ons uit om de eindeloze mysteries van het bestaan te verkennen via zijn kunst. Hij is een kunstenaar wiens werk niet alleen de wereld weerspiegelt, maar ons ook meeneemt op een ontdekkingsreis naar de rijkdom van de menselijke ziel en de wonderbaarlijke complexiteit van ons bestaan. Zijn werken zijn opgenomen in de collecties van diverse musea, galeries en particuliere verzamelaars over de hele wereld.

De schilderijen van Alexander Bobkin nodigen uit tot een diepgaande reflectie op de natuur van de werkelijkheid.

Zijn werk heeft de kracht om de zichtbare wereld te transformeren en toont ons de onuitgesproken relaties tussen objecten, mensen en ideeën. Elk schilderij is een zorgvuldig geconstrueerd moment waarin de kunstenaar zoekt naar de kern van zijn onderwerp – een object, een emotie, of een menselijke interactie. Het is een proces van distillatie: het weglaten van onnodige details om de pure essentie over te brengen.

Bobkin verkent de grenzen van de representatie door verder te gaan dan het zichtbare. Hij richt zich op wat er zou kunnen zijn, op de onderliggende dynamiek van de wereld om ons heen. In zijn werk spelen kleur, vorm en licht een onmiskenbare rol als hulpmiddelen om de kijker naar een diepere dimensie van betekenis te leiden. De alledaagse voorwerpen die zijn schilderijen bevolken, worden niet als statische objecten gepresenteerd, maar als levende entiteiten, die in interactie staan met de ruimte en tijd van het schilderij.

De kracht van Bobkin’s werk ligt in zijn vermogen om een subtiele spanning te creëren: tussen het herkenbare en het onbenoembare, tussen het fysieke en het metafysische. De kijker wordt niet eenvoudigweg geconfronteerd met een visueel object; in plaats daarvan ontstaat er een dynamische dialoog, die uitnodigt tot het ontdekken van nieuwe betekenissen en perspectieven.

Elk schilderij biedt een kans om de vertrouwde wereld vanuit een ander licht te bekijken en de verborgen verhalen die erin schuilgaan te ontrafelen.

In Whisper of the Earth, Silence of the Sky (195 x 270 cm) worden we door Alexander Bobkin meegenomen naar een opmerkelijke nieuwe wereld.

De personages lijken een soort desolate wanhoop uit te stralen maar ogen tegelijkertijd sereen. Ze voelen inheems, vervreemdend voor de buitenstaander. Arbeiders, een kind in een vorstelijk blauwe jurk, een moeder die voor haar zorgt, een dierenkop op een mensenlichaam, dienders en een admiraal.

Mythische figuren komen samen in een tafereel dat warm aanvoelt maar tegelijkertijd in mystiek gehuld blijft. Wie zijn zij? Wat houdt hen bezig? De karakters lijken ofwel op te gaan in de achtergrond of er juist uit te springen waardoor het gissen blijft waar de aanschouwer haar aandacht moet vestigen. Zo ontstaat een voorstelling waar een ieder zijn eigen hoofdpersonage en verhaal bij kan bedenken.

Boven al deze figuren prijkt een maagdelijk strakblauwe hemel, als een sluier over hen heen gedrapeerd. Want wat het ook is dat hen bindt of verdeelt, ze slapen allemaal onder dezelfde hemel. De lucht is stil, de aarde fluistert.