Alexander Bobkin (1952) is een Russisch-Nederlandse schilder gevestigd in Nijmegen. Bobkin’s werk kenmerkt zich door zijn zoektocht naar de spirituele werkelijkheid verscholen achter de gangbare realiteit. Een ziener, gestuurd door zijn Siberische roots en alsmaar reizend door de geest om deze mystieke ervaringen te vertalen naar het doek. De kunstenaar Alexander Bobkin (1952, Novokoeznetsk) is geboren in Siberië en heeft zijn opleiding gevolgd aan de kunstacademie van Jaroslavl. Bobkin is een reiziger die het liefst voor hem nog onbekende gebieden bezoekt. Een aantal musea hebben schilderijen van Bobkin aan de collectie toegevoegd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jump 50 x 60 olie op linnen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Beautiful day 110 x 150 olie op linnen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Magic Fluit 110 x 80 olie op linnen

Fire 120 x 100 olie op linnen

In Fire zien we Bobkin teruggrijpen op zijn kenmerkende signatuur: Het spirituele en het sjamanistische. We zien inheemse figuren uit natuurvolkeren warmen zich bij aan de vlam, als ware tot leven gekomen uit een grotschildering. De donkere tinten tegenover het ongrijpbare licht van de vlam. Het vuur geldt ook als een verbindende factor: Van samenkomen rondom een kampvuur tot aan de romantiek van staren naar een knapperende open haard. Als mens zijn wij de enigen die er – denken – in geslaagd te zijn het vuur te kunnen beheersen. Ermee te maken en te smeden en de krachtige energie die het opwekt om te zetten in iets moois.

 

 

‘Dancer in the dark’ 110 x 150 olieverf op linnen

Met Dancer in the Dark (110 x 150 cm) geeft Alexander een nachtzoen aan de duisternis. Op één been balancerend voor een uitgestrekte stad staart de danser voor zich uit. De verlichtte skyline verleidelijk gedrapeerd om zijn schouders maar het personage hier is niet met zulke aardse zaken bezig. Hij weet dat het ’s nachts allemaal gebeurt. De titel is wellicht een knipoog naar het nummer van Bruce Springsteen waarin the boss bezingt hoe de vlam zijn bestaan ontleed aan de vonk die eerst moet overslaan. Als die vonk al overslaat dan vaak pas als het donker wordt. De dagen worden korter maar de nacht die blijft van ons, van de liefde en de lust.